Πολλές φορές, αναρωτιόμουν και έθετα αυτό το δίλημμα στον εαυτό μου: Άραγε θα μπορούσα ποτέ να ζήσω μόνιμα σε ένα χωριό και να εγκαταλείψω την πόλη;
Μία απόφαση δύσκολη που απαιτεί μεγάλη ωριμότητα και σκέψη, καθώς έχει τόσο αρνητικές όσο και θετικές συνέπειες.
Ξεκινώντας από τα θετικά, θα μπορούσα να αναφέρω ως κύριο επιχείρημα ότι η ένα χωριό σου δίνει τη δυνατότητα να ζήσεις κοντά στη φύση, στην εξοχή, στο πράσινο. Και αυτό είναι ένα δώρο για την υγεία και τη ζωή μας, να δίνεις τη δυνατότητα στους πνεύμονές σου να αναπνέουν καθαρό αέρα.
Ζώντας σε μία πόλη με αγχώδη τρόπο ζωή, αναπνέοντας καθημερινά το καυσαέριο και βιώνοντας το
τραγικό γεγονός της μόλυνσης του περιβάλλοντος, η ζωή σε ένα χωριό μας δίνει τη δυνατότητα να αισθανθούμε ελεύθεροι άνθρωποι από τη βρωμιά και τη μόλυνση που έχουν κατακυριεύσει τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Δίπλα στα ζώα μπορείς να παράγεις τα δικά σου τρόφιμα και να αποφύγεις τα πρόχειρα και βιομηχανοποιημένα – στο μεγαλύτερο βαθμό – σύγχρονα προϊόντα. Τα αγνά τρόφιμα, το καθαρό νερό , το διάχυτο πράσινο που στις πόλεις μας έχει ξεριζωθεί, θεωρώ πως θα ήταν ο σπουδαιότερος λόγος για να επιλέξω μία ζωή τέτοιου είδους.
Θα συνεχίσω με τα αρνητικά.
Η ζωή σε ένα χωριό , πολλές φορές, εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Πρώτο και κυριότερο, θα έχει εύκολη πρόσβαση σε νοσοκομείο ένα χωριό το οποίο μπορεί να είναι εντελώς απομακρυσμένο από μία αστική πόλη; Δυστυχώς, έχουμε ακούμε και περιπτώσεις όπου άνθρωποι εξέπνευσαν , επειδή δεν υπήρχε εύκολη πρόσβαση σε νοσοκομείο, σε στιγμή απαραίτητης ανάγκης για τη ζωή του εκλιπόντος. Το σχολείο θα μπορεί να παρέχει σωστή και επαρκή εκπαίδευση; Αυτό, φυσικά, ίσως και να μπορούσε να διορθωθεί, επιλέγοντας ένα χωριό το οποίο δεν είναι εντελώς αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο δεύτερος – και για μένα- σπουδαιότερος λόγος που με απωθεί από το να επιλέξω τη ζωή σε ένα χωριό , είναι το γεγονός ότι δεν μπορείς σε ένα τόσο κλειστό περιβάλλον να αποκτήσεις και να διατηρήσεις την προσωπική σου ζωή.
Σε μία κλειστή κοινωνία ο συνεχής σχολιασμός της ζωής του άλλου είναι σύνηθες φαινόμενο και μάλιστα με έναν τρόπο που είναι ιδιαίτερα απρεπής και μειωτικός. Κάτι που εμένα με νευριάζει είναι η μετάφραση του κουτσομπολιού σε ανθρώπινο ενδιαφέρον. Το ανθρώπινο ενδιαφέρον εκφράζεται στον άνθρωπο μπροστά του και έχει αγνές και καλές προθέσεις για το άτομο στο οποίο εκφράζεται, σε αντίθεση με τον προσβλητικό, πισώπλατο και καθαρά ειρωνικό τρόπο που γίνεται από αρκετούς, όχι μόνο σε χωριά βεβαίως, αλλά και σε πόλεις και σε τηλεοράσεις και σε πολυκατοικίες.
Φυσικά, σε μικρές κοινωνίες το φαινόμενο αυτό παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις και περισσότερες αρνητικές συνέπειες για τη ζωή του ανθρώπου που κατοικεί εκεί. Και αυτό ίσως και να οφείλεται στο γεγονός πως στις μεγάλες πόλεις οι άνθρωποι τρέχουν σε τόσο μεγάλους ρυθμούς που δεν ασχολούνται κακοπροαίρετα συνεχώς με τη ζωή του άλλου. Και αυτό , θεωρώ, πως είναι ένα φαινόμενο που πρέπει να καταπολεμηθεί, σε όλο τον κόσμο. Είναι σημαντικό να ασχολείσαι με τη δική σου ζωή, με τη δική σου προσωπικότητα και όχι θάβοντας πισώπλατα, χωρίς να αγαπάς πραγματικά τον άλλο άνθρωπο ( αν αγαπάς, φυσικά, θα ασχοληθείς και θα συμβουλεύσεις, αλλά χωρίς να μειώσεις τον άλλο).
Ομολογώ πως δεν έχω κατασταλάξει ακόμα στην επιλογή μου, αν θα μπορούσε να απαρνηθώ ολοκληρωτικά την πόλη και το σύγχρονο τρόπο ζωής και να ζήσω σε ένα χωριό , σε ένα μέρος που διαφοροποιείται εντελώς από την αστική ζωή.
Είναι μία απόφαση που απαιτεί σίγουρα αρκετή σκέψη. Θεωρώ όμως, πως στο τέλος θα καταλήξω στη σωστή απόφαση και σε εκείνη που θα με βοηθήσει να εξελιχθώ περισσότερο ως άνθρωπο.
Γράφει στην larisacitynews.gr
Αναγνώστρια M.K.
Follow on Instagram
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου