Όταν η ιδεολογία αρχίζει να φυραίνει αρχίζει και ο
άκρατος επαγγελματισμός! Με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό…
Η παραπάνω διαπίστωση είναι συνυφασμένη απόλυτα και με τον
τρόπο που εμφανίστηκαν αλλά και εξελίχθηκαν τα πολιτικά κόμματα τόσο εντός όσο
και εκτός Ελλάδας. Τα πολιτικά κόμματα τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική
ξεκίνησαν ως κόμματα στελεχών! Δηλαδή εξέχουσες προσωπικότητες με κοινωνικό
εκτόπισμα αλλά και οικονομική επιφάνεια. Άλλη ερμηνεία είναι αυτή του κόμματος
των ελίτ. Προσπαθούσαν να επιβληθούν κατεξοχήν για προσωπικό συμφέρον
και περαιτέρω αύξηση του πλούτου τους! Θα μπορούσε λοιπόν να πει κανείς ότι
είναι και κόμματα στελεχών!
Στη πορεία του χρόνου και με τις διάφορες ζυμώσεις
κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές μετατράπηκαν σε κόμματα μαζών όπου
διεκδικούσαν συγκεκριμένα συμφέροντα και άρχισαν σιγά-σιγά να οργανώνονται και
διοικητικά-οικονομικά. Αυτό στη πορεία μέσω της εν λόγω οργάνωσης π.χ συνδρομές
μελών, εγγραφές, πολιτικές καμπάνιες αλλά και στρατολόγηση πολιτών δημιούργησε
τα πανσυλλεκτικά κόμματα όπου μέσω της τοπικής οργάνωσης, της δημιουργίας κομματικών
επιτροπών περάσαμε σε οργανωμένα συμφέροντα συγκεκριμένων φορέων π.χ
συνδικαλιστικών αλλά και επαγγελματικών ενώσεων όπου κατέληξαν σε κόμματα καρτέλ!
Εδώ λοιπόν έγκειται ο επαγγελματισμός που αναφέρθηκε.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως υπάρχουν κόμματα
ελάχιστα βέβαια στις μέρες μας που στηρίζονται δομικά στον πυρήνα ή στην
στρατολόγηση. Συνήθως, μιλάμε για αναχρονιστικά κόμματα προσηλωμένα στο
παρελθόν και μη ανταποκρινόμενα στην παρούσα καθημερινότητα.
Υπάρχουν όμως διότι εξυπηρετούν το πολιτικό σύστημα και
βρίσκονται συνήθως στα άκρα.
Όσον αφορά τα πανσυλλεκτικά κόμματα που αναφέρθηκαν πρέπει
να ειπωθεί πως την χρονική περίοδο που ξεπήδησαν εμφανίστηκε παράλληλα και ο σοσιαλισμός
αλλά και η επικράτηση της εργατικής τάξης όπου ξεκίνησε με τα κόμματα
των μαζών! Στα πανσυλλεκτικά προστέθηκαν και εγκολπώθηκαν και μέλη κοινωνικών
κινημάτων κυρίως κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70.
Το δια ταύτα είναι ότι αφού απαιτήθηκε συστηματική
οργάνωση, στρατολόγηση και εξειδικευμένο στελεχικό προσωπικό περάσαμε σταδιακά
στα κόμματα καρτέλ όπου εξυπηρετούν συγκεκριμένα πολιτικά συμφέροντα που
εμπλέκουν τόσο την κοινωνία όσο και το κράτος.
Στην Ευρώπη το κομματικό φαινόμενο είναι πιο έντονο λόγω
των αλλεπάλληλων πολέμων και συγκρούσεων και της εμφάνισης του κοινωνικού
κράτους-πρόνοιας.
Ο πολιτικός πλέον έχασε την αίγλη του!
Οι κομματικοί
στρατιώτες και τα ρουσφέτια αρχίζουν να εκλείπουν ένεκα της οικονομικής κρίσης.
Σαφώς και η οικογενειοκρατία συνεχίζει να υφίσταται στην πολιτική παγκοσμίως
αλλά βλέπουμε πως ο κόσμος έχει στραφεί σε πρόσωπα εκτός πολιτικού συστήματος.
Γι’αυτό
συναντάμε στο πολιτικό θώκο πλέον καλλιτέχνες, ηθοποιούς κλπ αλλά και πρόσωπα
από την κοινωνία των πολιτών.
Κατά άλλους και το θεσπισμένο επαγγελματικό ασυμβίβαστο
έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην όλη υπόθεση. Με βάση το άρθρο 57 του Συντάγματος
οι μοναδικοί που εξαιρούνται από την παράλληλη δραστηριότητα είναι οι πανεπιστημιακοί
και οι καλλιτέχνες. Με την αναθεώρηση του 2001 αλλά και την ατελή
του 2008 έγινε μια προσπάθεια χαλάρωσης του απόλυτου ασυμβίβαστου χωρίς
ωστόσο δραματικά αποτελέσματα.
Η αιτιολογία της χαλάρωσης και πιθανώς η προσπάθεια της κατάργησης έγκειται στο γεγονός
ότι οι πολιτικοί και οι βουλευτές μας κατέληξαν να είναι επαγγελματίες χωρίς
επαφή με την παραγωγική δραστηριότητα, γόνοι πλουσίων , χωρίς εργασιακή
εμπειρία. Επομένως οποιοσδήποτε εμπλακεί με τα κοινά θα πρέπει να εγκαταλείψει
το επάγγελμά του. Βέβαια ο νομοθέτης θέσπισε το ασυμβίβαστο προς αποφυγήν
χρηματισμού των βουλευτών αλλά και δυνατότητα βιοπορισμού.
Τι γίνεται όμως όταν κάποιος δεν επανεκλέγεται και πόσο
εύκολο
είναι να επανενταχθεί στην παραγωγική διαδικασία;
Μήπως επιστρέφουμε πάλι στα κόμματα στελεχών;
Η μήπως η ιστορία κάνει κύκλο;
Γράφει για την larisacitynews.gr
Μένια Τζιοβάρα
Πολιτική Επιστήμονας Νομικής Αθηνών
Follow on Instagram
