Τον Δεκέμβριο του 1990 ο καταξιωμένος ήδη διεθνώς σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος επισκέπτεται την πόλη της Φλώρινας, με σκοπό να γυρίσει την ταινία Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού με πρωταγωνιστές τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι και τη Ζαν Μορό.
Η ταινία, πριν ακόμη γυριστεί, είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και του τύπου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι το σενάριο της ταινίας έφτασε και στα χέρια του γνωστού και μη εξαιρετέου για την εποχή μητροπολίτη της πόλης, Αυγουστίνου Καντιώτη, με πρωτοβουλία του οποίου είχε κατεδαφιστεί το 1971 ο μητροπολιτικός ναός της Φλώρινας, Άγιος Παντελεήμονας, και θεμελιώθηκε νέος μητροπολιτικός ναός παρουσία του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Το 1972 επίσης με τη χρήση ερπυστριοφόρων, που είχαν θέσει στη διάθεσή του οι κρατικές αρχές, κατεδαφίστηκαν η εκκλησία του Αμύνταιου και πολλές άλλες εκκλησίες του νομού Φλώρινας. Ο Καντιώτης επικαλέστηκε κίνδυνο κατάρρευσης των κτιρίων, ενώ σύμφωνα με τους κατοίκους οι ναοί καταστράφηκαν επειδή οι τοιχογραφίες τους είχαν σλαβικές επιγραφές. Ο Καντιώτης λοιπόν, μόλις διάβασε το σενάριο της ταινίας, καταθορυβήθηκε. Κατά τη γνώμη του η ταινία πρόσβαλλε το έθνος και το Χριστιανισμό! Έτσι, απείλησε τον Αγγελόπουλο ότι θα τον αφορίσει και …. τον διέταξε να σταματήσει τα γυρίσματα. Ο Αγγελόπουλος φυσικά δεν υποχώρησε. Το θέμα πήρε διεθνείς διαστάσεις. Ο διάσημος σκηνοθέτης είχε τη στήριξη των πολιτικών της αριστεράς και την αρωγή του διεθνούς φήμης σκηνοθέτη και φίλου του, Ακίρα Κουροσάβα οποίος διεθνοποίησε το θέμα.
Όταν λοιπόν ο σκηνοθέτης επέστρεψε στη Φλώρινα, για να αρχίσει τα γυρίσματα της ταινίας, μια μεγάλη μερίδα των Χριστιανών της Φλώρινας είχε κατακλύσει την πόλη με μαύρες σημαίες και πλακάτ, ενώ υπήρχαν και καρικατούρες που παρίσταναν τον σκηνοθέτη σαν ένα προδότη που κρατούσε ένα σακούλι με 600 εκατομμύρια δραχμές και εμφανίζονταν συνθήματα, όπως «αναρχία, ανθελληνισμός, αθεΐα, ακολασία», με τις καμπάνες να χτυπούν πένθιμα και τα μεγάφωνα να παιανίζουν τη «Μακεδονία ξακουστή». Τότε οι Χριστιανοί πιστοί και ο Καντιώτης άρχισαν να κραυγάζουν όλοι μαζί το ''Αφορισμένοι, αφορισμένοι!''.
Το ημερολόγιο έγραφε τότε 17 Δεκεμβρίου 1990...
[ads-post]
Τελικά, η ταινία ολοκληρώθηκε και έφτασε μέχρι τις Κάννες. Στην επόμενη ταινία του, Το βλέμμα του Οδυσσέα, ο Αγγελόπουλος αφιέρωσε μία σκηνή για αυτό το περιστατικό.
Οποιαδήποτε ομοιότητα αυτού του περιστατικού με αντίστοιχα σημερινά είναι εντελώς συμπτωματική.
Πηγή: Facebook - Η Πλέμπα ( Γ.Μ)
Follow on Instagram
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου