Παγκόσμια ημέρα κατά της γυναικείας βίας η 25η του προηγούμενου μήνα και σκεφτόμουν γιατί συνεχίζουμε να τη γιορτάζουμε σε όσους είναι γνωστή αυτή η μέρα βέβαια. Σαφώς και κάθε μορφή βίας απέναντι στον άνθρωπο είτε αυτός είναι γυναίκα είτε παιδί είτε εμπίπτει σε οποιαδήποτε άλλη κατηγορία της ανθρώπινης υπόστασης είναι καταδικαστέα και κατακριτέα ταυτόχρονα.
Αλήθεια ακόμη και στα χρόνια που διανύουμε έχει εξαλειφθεί αυτό το φαινόμενο;
Σε κάθε χώρο δυστυχώς υφίσταται είτε οικογένεια , είτε εργασία είτε κοινωνικές συναναστροφές, ακόμη και στο δρόμο μέσω σεξιστικών-ρατσιστικών σχολίων. Καμιά φορά η λεκτική βία μπορεί να αποβεί χειρότερη από τη σωματική….
Τι έχουν πετύχει λοιπόν οι γυναίκες μετά από τόσους αιώνες ρατσισμού και υποτίμησης;
Τι και αν καταξιώθηκαν επαγγελματικά, οικογενειακά , κοινωνικά και οικονομικά ; Γιατί συνεχίζει να εμμένει αυτό το φαινόμενο;
Ίσως τα στερεότυπα είναι πολύ δύσκολο να εκριζωθούν από την κοινωνία.
Πάντως, η ημέρα κατά της γυναικείας βίας σαφώς και δεν είναι ένα αρνητικό εγχείρημα , αλλά το θέμα είναι να μη θυμόμαστε όλα αυτά μόνο μία ημέρα το χρόνο. Κάτι αντίστοιχο με τη μέρα για τα δικαιώματα του παιδιού , τη γιορτή της μητέρας κλπ .
Οι πρόσφατες καμπάνιες , τα τηλεοπτικά σποτάκια και οι λιγοστές εκδηλώσεις γυναικείων σωματείων –συνεταιρισμών λίγο έχουν ευαισθητοποιήσει το μέσο πολίτη.
«Έχουμε οικονομική κρίση , αν κάτσουμε να ασχοληθούμε και με αυτά…» είπε κάποιος
Επίσης, ένας χώρος όπου η γυναίκα βιώνει πολύ έντονα τη λεκτική βία αλλά και τη ψυχολογική είναι και αυτός του συνδικαλισμού. Ειδικά όταν η γυναίκα συνδικαλίστρια δραστηριοποιείται σε επαγγελματικό χώρο κατεξοχήν ανδροκρατούμενο. Το χειρότερο είναι ο ρατσισμός από την πλευρά συναδέλφων για διαφόρους λόγους κυρίως βέβαια αυτούς που αφορούν επαγγελματική –οικονομική ανέλιξη.
Το χειρότερο είναι όταν υφίστανται τέτοια φαινόμενα να μην κοινοποιούνται!
Δεν το συζητάμε όταν μια γυναίκα έχει να ισορροπήσει μεταξύ οικογένειας και εργασίας και κάπου στο ενδιάμεσο υπάρχει και η βία κάθε μορφής και σε κάθε χώρο αντίστοιχα. Πιθανότατα η πολλαπλότητα των ρόλων της, η δυναμική εισαγωγή της στον επαγγελματικό χώρο αλλά και η κάθε μορφή καταξίωσης να έχει επιφέρει ανισορροπία μεταξύ των δύο φύλων.
Αυτό που κανείς μας δε θα πρέπει να ξεχνάει είναι ο σεβασμός στο πρόσωπο του άλλου και η ισοτιμία!
Γιατί και η ισοτιμία είναι γένος θηλυκού!
Γράφει για την larisacitynews.gr
Μένια Τζιοβάρα
Πολιτική Επιστήμονας Νομικής Αθηνών
Follow on Instagram
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου