Πάλι γίνεται λόγος για ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης εν όψει της επικείμενης συνταγματικής αναθεώρησης.
Τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια είναι μια παλιά ιστορία όμως….
Και στην ατελή συνταγματική αναθεώρηση του 2008 υπήρξε πρόταση για το εν λόγω εγχείρημα χωρίς να ευδοκιμήσει όμως.
Οι απόψεις πολλές και αντικρουόμενες από κάθε πλευρά, τόσο από την εκπαιδευτική κοινότητα όσο και από τον απλό πολίτη.
Η ανώτατη εκπαίδευση είναι δημόσιο αγαθό όπου η πρόσβαση σε αυτήν οφείλει να είναι αξιοκρατική, δημόσια και αντικειμενική. Ουσιαστικά με μια ιδιωτικοποίηση της τα πανεπιστήμια ίσως μετατραπούν σε επιχειρήσεις με στόχο το χρηματικό όφελος και παροχή εκπαιδευτικών τίτλων σε όσους διαθέτουν οικονομική δυνατότητα. Εδώ ίσως να έγκειται και η αναξιοκρατία.
Βέβαια, υπάρχει και η άποψη πως με μια ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης θα εξυγιανθεί το ελληνικό πανεπιστήμιο που αντιμετωπίζει χρόνια προβλήματα σε όλες τις εκφάνσεις του. Ερχόμαστε ξανά να τονίσουμε το τι θα γινόταν με το πολυσυζητημένο άσυλο αλλά και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών καθώς και την πολυφωνία. Ο Έλληνας νομοθέτης θέσπισε τη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση ακριβώς για να εδραιωθούν όλα τα παραπάνω αδιακρίτως.
[ads-post]
Τι θα γινόταν όμως αν υπήρχε παράλληλη δραστηριότητα δημοσίων και ιδιωτικών πανεπιστημίων;
Άλλοι μιλούν για ενδεχόμενο αθέμιτο ανταγωνισμό και άλλοι ίσως για μια προσπάθεια καλυτέρευσης του ενός ως προς του άλλου. Κατόπιν ένα άλλο καίριο θέμα είναι και οι τίτλοι σπουδών που θα παρέχονται, δηλαδή τι εγκυρότητα , και τι αντιστοιχία με την αγορά εργασίας. Πάντως το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο ανεξάρτητα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κυρίως στους τομείς έρευνας και καινοτομίας από άποψη υποχρηματοδότησης διαθέτει εξαιρετικούς επιστήμονες που διαπρέπουν ευθύς αμέσως στο εξωτερικό.
Άρα για ακόμη μια φορά το θέμα είναι η πολιτική βούληση και η σωστή κατανομή αρμοδιοτήτων με στόχο.
Αξίζει να σημειωθεί πως το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν ήταν ανέκαθεν αμιγώς δημόσιο. Δηλαδή , πριν αρκετές δεκαετίες οι φοιτητές πλήρωναν δίδακτρα για βιβλία αλλά και για εγγραφή από εξάμηνο σε εξάμηνο. Κάτι εντελώς αδιανόητο και ξένο σε ότι έχουν βιώσει οι νεότερες γενιές. Όπως επίσης ας μη ξεχνάμε ότι υπήρχαν και διακρίσεις –αποκλεισμός λόγω πολιτικών φρονημάτων-πεποιθήσεων.
Επομένως μήπως ο δημόσιος χαρακτήρας του Πανεπιστημίου ενέχει και ένα σωρό άλλες έννοιες;
Στο εξωτερικό είναι εντελώς διαφορετικά δομημένα τα πανεπιστήμια αλλά ίσως να μην μπορεί να γίνει σύγκριση γιατί τα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα κουβαλούν και κάποια ιστορικά γεγονότα, κάποιες διεκδικήσεις και γενικότερα κάποια σύνδεση της παιδείας με την πολιτική και την κοινωνία γενικότερα. Επομένως , ίσως ο δημόσιος χαρακτήρας τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ελληνική καθημερινότητα – υπόσταση.
Γράφει για την larisacitynews.GR
Μένια Τζιοβάρα
Πολιτική Επιστήμονας Νομικής Αθήνας
Follow on Instagram
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου